Przełęcz Przegibek, z której ruszamy znajduje się na wysokości 663 m n.p.m. i jest zlokalizowana pomiędzy szczytami Sokołówka (853 m n.p.m.) i Przegibek (685 m n.p.m.). Ponadto przełęcz ta rozdziela Beskid Mały na część północną, zwaną grupą Chrobaczej Łąki, oraz część południową, zwaną grupą Magurki Wilkowickiej i Czupla. Przy parkingu znajduje się restauracja Gawra, rodem wyjęta z lat ’90 i choćby dlatego warto do niej zajrzeć. 

Szlak nie jest zbyt stromy, wspina się na przemian szutrową drogą i mniejszymi ścieżkami. Po około 50 minutach docieramy do Magurki Wilkowickiej, która znajduje się w głównym grzbiecie tzw. Grupy Magurki Wilkowickiej, między Czuplem (930 m) i Sokołówką (853 m). Na Magurce Wilkowickiej wybudowano tor saneczkowy schodzący od samego jej szczytu do Straconki. Na polanie, na szczycie Magurki, stoi nadajnik radiowo-telewizyjny oraz schronisko, jak również stacja narciarstwa biegowego o nowoczesnej bryle architektoniczne. 

Z rozległej polany roztacza się widok na Beskid Śląski, Mały oraz Żywiecki. Schronisko, które stało tu na początku spłonęło i dzisiejszy budynek powstał w 1913. W latach 70 został wyremontowany i nadal czuć w nim klimat dawnego PTTK. Przy wejściu wita nas mozaika z kolorowym motylem, a całe wnętrze trochę zatrzymało się w czasie, co akurat subiektywnie oceniamy jak atut tego miejsca. Schronisko jest całkiem spore, oferuje 56 miejsc noclegowych.

Dalej trasa prowadzi nas już praktycznie po płaskim. Po drodze warto odbić na chwilę ze szlaku do Jaskini Wietrzna Dziura, zwanej również Smocza Jama. Jaskinia Smocza Jama, od roku 1993 jest pomnikiem przyrody nieożywionej. Jaskinia jest wąskim, 20-metrowym korytarzem pomiędzy skałami. Grota powstała w wyniku rozszerzania się szczelin ciosowych w strefie grzbietowej masywu Magurki. Jest ona typowym przykładem jaskini pseudokrasowej typu szczelinowego. Wejście do niej nie jest zbyt trudne, nie polecamy tej atrakcji osobom nie lubiącym pająków i innych drobnych, leśnych żyjątek.